Hayatımın başlangıcında emeği geçen herkese teşekkür ederim.

 O kadar iş deneyiminden sonra  yapılan yeni meslek tercihi ile hayata daha farklı bakılmaya da başlandı . Bu tıpkı benim ilk güzel sanatlar okumaya başlamamla aynı git geldi . Güzel sanatlar okumak için karar verdiğim ilk gün benim için çok güzeldi hedefimi koymuştum fakat bir sorun vardı ,aile yaşandı kültürel toplum onlar için aykırı görünme kaygısıydı benim ki. hiç yanılmadım öyle de oldu . ben alanımda ilerledikçe yeni şeyler okuyup kendimi geliştirdikçe bazı farklılıklar ortaya çıktı . bu giyim kuşamdan tutda yaşayış biçimine kadar . hep etrafımızda olan insanlarla savaş vermek zorunda kaldım .asıl savaşı onlarla vermiyordum aslında kendimle veriyordum ama söyledikleri sözler aklımdan çıkamıyordu aklımdan çıksa karşıma geliyordu . 'ALEYNA  ASİ ' 'SÖZ DİNLEMEZ ' 'AİLESİNİ ÜZER ' 'DİLİNİN KEMİĞİ YOKTUR' VB . Bu beni onlardan uzaklaştırmıştı . yazdığım yaptığım her şey hep onlardan farklı oldu . Bunun okuduğum bölümle alakası yoktu aslında ama benim daha fazla ayrışmama sebep oldu onlardan. 

Kendimi onlara anlatabileceğim farklı bir dilim vardı artık sadece . Ve şöyle bir gerçek var insanların anlamadığı dilden konuşursanız onların erişemeyeceği şeylere ulaşırsanız onlar sizin ne yaptığınızı kontrol edemezse göremezse ,o zaman toplumun ön yargıları başlar. Hakkınızda ileri geri konuşabilirler ,kendilerinde bu hakkı görürler. bende tam olarak bunu yaşıyordum . O yüzden öğrendiğim bir şey varsa toplumun  yargılarına göre yaşamamam gerektiğidir.  Çünkü bütün bir toplum benim için neyin iyi olduğunu bilemez. Çünkü bu hayatı benimle onlar yaşamıyorlar . Hissettiklerimi bilemezler ama ben bilirim .

Şimdi ise mesleğim dövme yapmak. Toplumun tabiriyle 'Dövmeci'

Evet bir dövmeciyim ,bir Ressamım,bir eğitmen miyim bilmiyorum ama olmak için çok uğraştım .

Tam 15 yıldır bu işle uğraşıyorum .SANATLA kendimi kendimi daha iyi nerelere getirebilirim diye düşündüm hep. ve yaptığım  resimler getirirdi belki ki nitekim getirdi ama .maddi anlamda zorluk çekiyordum . Dövme yapmam ise bana paramı kazanmamı ve resim yapmamı devam ettirmemi sağladı. bu hayatta bir yere tutunmamı sağladı. bu dünyanın düzenine ayak uydurabilmemi sağladı . Bu meslek benim sanatımdan bir şey almadı aksine bana güzel şeyler getirdi. Hemde çok güzel şeyler  .Bütün bu döngünün içinde öğrendiğim şeyler olurken yaşımda çok ilerledi .Belki bir gün bütün bu yazdıklarımı torunlarım okur diye düşünüyorum da bazen . Onlara söyleyebileceğim tek bir şey umudunuzu kaybetmeyin, çünkü hayat sizi umutsuz olmanız gereken yerlere sürükleyecek.

Bu dünyada barınabilmenin tek yolu umut ve sevgidir. çok küçükken okuduğum bir kitap vardı İnsan Ne İle Yaşar? 'Tolstoy' un kitabıydı. kitabı bitirirken oradan aklımda kalmıştı ve ağlayarak bitirmiştim o kitabı . İnsanın ne ile yaşayacağını bulabilmesi çok önemli ruhunu ne ile besleyeceğini bilmesi. ben bunu öğrendiğimde ne kadar anlasam da hayatımda uygulayabileceğim bir yaşta değildim. Şimdi anlıyorum bütün o okuduklarımın anlamlarını. o insanların neler yaşadıklarını.hissedebiliyorum.

Bana verilen her güzel anlam için o kitaplara teşekkür ederim . Belki de hayatıma o kadar kitabı okumasaydım bu kadar güzel yön veremezdim . Ne kadar güzel yön verdiğim çok şüpheli dışarıda ki insanlara göre ama bana göre öyle değil tek düze olması gerektiği gibi bir hayatım var ve bunları tek başıma yapmadım  hayatımda emeği geçen insanlara da çok teşekkür ederim.