Kirlenmişlik hissi

 Kendimi çok konuşmuş pislenmiş çirkinleşmiş gibi hissediyorum . Hislerimin kimse için önemi yok belki ama böyle düşündükçe gözlerim doluyor kalbim hızlı çarpıyor . Kırıldıkça kırılıyorum . Şimdi olan beni hiç sevmedim . Halbuki ben bu yaşımı çok sevmiştim . Korkusuzdum düşünmeme gerek olan şeyleri düşünürdüm . Dinlerdim . Uzun bir susmak istiyorum . Ama onsuz da yapamıyorum . Çok kırılıyorum kırıldıkça yakıp yıkmak geliyor içimden ama hiç bir şeyin çözüm olmadığını biliyorum susmaktan başka. 

Kalbim sızlıyor . Çok özlüyorum . Hiç bir şeye odaklanamıyorum . Bir anda o kadar çok şey yapmaya başlayıp hepsini yarım bırakmış gibi hissediyorum . Hayatımda yarım bir şeyler kalsın istemiyorum . Belki iyi olur belki kötü ama ben iyisiyle  kötüsüyle sevmiştim . Bu kadarını haketmemiştim . Kırmak  da incitmekte istememiştim. Beni duysun anlasın istemiştim . Birbirimizi anlayalım istemiştim sadece . Kendimi saçma sapan konuşurken bulmak istemiyorum . Nerde düğün ne zaman diye soranlar olunca dilimin ucuna gelen şeyi söylemek istemiyorum . Çok kırgınım kendime . Keşke hep susabilseydim . Çok özlemek çok kötü birşey . Kalbinin kırılması anlaşılmamak çok kötü. Ben onu sevmeyi sevmiştim . Ağlamaktan yoruldum . Her gece yatağıma yatıp dua ediyorum Allahım içimi ferahlat . Ferahlat ki uyuyabileyim . Kimseyi görmek istemiyorum ama görmemde gerekiyor hayata devam etmeye çalışıyor gibi hissediyorum . Zorunluluklarım olmasa heralde günlerce yatağımdan çıkmam yaşıyormuş gibi davranmam. Yoruldum çok yoruldum hemde .